Warme chocolademelk en een warm hart
“Het wordt code rood en als je de weg niet op hoeft te gaan, dan liever niet!”. De weerdeskundigen uit De Bilt kondigen aan dat er een witte wereld in aantocht is en het is oppassen geblazen! In hoeverre is vrijwilligerswerk onder deze omstandigheden dan nog vrijblijvend? Menig Overblijfmedewerker zal zich bij het horen van deze waarschuwing tóch even achter de oren hebben getrapt. Dit geldt overigens ook voor de coördinator, want zo’n witte wereld toont sprookjesachtig mooi, maar vormt tegelijkertijd ook een uitdaging om dit hele verhaal tot een goed einde te brengen.
Wollen sjaals en snowboots
Ook als regiomanager maak je deel uit van dat verhaal. Op die bewuste winterse dag van maandag 1 februari bezoek ook ik één van mijn scholen. Terwijl ik mij buiten tussen de sneeuwballen door manoeuvreer (met wisselend succes) ervaar ik dat ik even een aantal seconden stil wil blijven staan op het schoolplein. Ik zie Overblijfmedewerkers van alle leeftijden dik ingepakt met wollen sjaals, snowboots, rode wangen en soms gewapend met trekking-skistokken dit ‘Anton Pieck tafereel’ trotseren om op het schoolplein te arriveren. Vrijblijvend? Dat woord komt in hun woordenboek niet eens voor; ze gaan hoe dan ook naar ‘hun’ kinderen! Hun toewijding ontroerd me en er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht.
Innerlijk kind
Even later tijdens het buitenspelen en waar ik mijn uiterste best doe om in contact te blijven met mijn tenen, ervaar ik ondanks de vrieskou een warm gevoel in mijn hart. Bij het zien van onze gedreven medewerkers en de vrolijke gezichten van de kinderen kun je niet anders dan stralen. Ook mijn innerlijk kind doet de naam van onze organisatie eer aan. Het is volop sneeuwpret en zowel jong en oud doen uitgelaten mee.
Dikke pluim
Nadien krijgen mijn collega’s en ik van verschillende overblijfteams foto’s toegestuurd van allerlei leuke activiteiten die op deze dag zijn georganiseerd. Warme chocolademelk uitdelen, sneeuwpoppen maken en wedstrijdjes houden met de slee: het plezier straalt ervan af! En meer dan eens realiseer ik mij: we hebben ons motto, ‘gewoon een warm nest’ weer volbracht.
Maar dan wel dankzij al die enthousiaste coördinatoren en Overblijfmedewerkers. Zonder hen was dit nooit gelukt. Wat zijn onze overblijfteams toch fantastische toppers!
Chapeau voor iedereen en een dikke pluim, wel verdiend!
